De laatste afspraak

Ik kom 25 minuten na mijn geplande afspraak bij de kliniek aan en zoals altijd word ik door het personeel ontzettend vriendelijk ontvangen. De consulente maakt nog even de laatste foto's van mijn buik en heupen voor het dossier. We kijken ook nog even samen naar de allereerste foto's, wat een bizar verschil is het toch zeggen we beiden. Nog steeds ongelooflijk.

En dan het laatste gesprek en de controle bij Wiebren van den Berg. Ook hij is zeer tevreden met het resultaat van de nacorrectie en het totale eindresultaat, ik had niet anders verwacht. Ook mijn (gehele) litteken ziet er prachtig uit. Een dunne lichte streep. We bespreken nog een aantal dingen en natuurlijk gaat het ook over verschillende navels, onze wandeling en gesprek op de hei een aantal maanden geleden en het Jezelfst magazine van de Velthuiskliniek. Helaas gaan we deze niet meer samen lezen. Het is weer gezellig en relaxed. Met een goed gevoel nemen we dan nu echt afscheid van elkaar. Voor altijd ? Of tot ooit ? Wie zal het zeggen ?

2 jaar, 3 maanden en 3 dagen zit er precies tussen mijn eerste afspraak met Wiebren in de kliniek en mijn laatste controle. 12 keer ben ik van Hoogeveen naar Velp gereden in die tijd. Voor consults, de operatie, nacorrecties en controles. En nu doe ik de deur van de kliniek voor de laatste keer achter me dicht. Best raar na zo'n lange tijd. Ik word er toch wel wat weemoedig van....

Volgens mij denkt menigeen nu huh dan moet je toch juist blij zijn, want het is klaar. Tuurlijk ben ik blij, maar het is dubbel. Die periode (die al eerder startte natuurlijk) is best lang en is echt heel intens geweest. Bijna alles draaide bij mij om de operatie, mijn buik, mijn lifechange en mijn mindchange. Een heel proces, een enorme rollercoaster waar ik in belandde. Het was vooral ook een mooi proces waarin ik veranderde, sterker werd en van mijn lijf ging houden. Ik denk ook niet dat dat al helemaal klaar is, ik leer nog steeds, ik groei nog steeds en af en toe donder ik weer even naar beneden.

Eenmaal thuis weet ik bij wie ik moet zijn, wie totaal begrijpt hoe ik me nu voel. Bellyfriend Henriette ! Zelf is ze nog bezig met haar traject, maar wat is het fijn om even met haar te "kletsen" en deze dubbele gevoelens met haar te delen.

In de avond open ik "mijn nieuwe buik van A‑Z" via de guides van Instagram. Ik heb het al een hele tijd niet bekeken en gelezen. Wat ik in mijn vorige update schreef dat het schrijven van mijn verhaal me rust gaf, dat is nog steeds zo. Maar nu lees ik het hele verhaal weer een keer door terwijl ik in bed lig, tranen biggelden over mijn wangen tijdens het lezen. Het is mijn bijzondere verhaal, mijn prachtige reis, wat heb ik dat eigenlijk goed gedaan en wat heb ik dat mooi geschreven denk ik ook. Ik mag trots zijn ! Ik ben trots !

Liefs Karin