Miss Ongeduld....

Nog steeds draag ik dag en nacht mijn compressie bh, deze moet ik tot 6 weken na de operatie dragen. Ik zal wel blij zijn wanneer dit in de nacht niet meer hoeft hoor, ik slaap toch echt liever met de boel los. Ik kan ook niet wachten om nu eens echt mooie bh’s te gaan shoppen, want die ik eerder altijd had waren nooit zo spannend, maar meer functioneel om de gehele boel op de plek te houden.

Het is nu iets meer dan tweeënhalve week geleden dat mijn wond op twee plekken opengemaakt is in verband met lekkage en roodheid. Het ene plekje was na 2 dagen alweer dicht, de andere in het midden onderaan de linkerborst nog niet helemaal. Het lekt al een tijdje niet meer en is echt wel aan het genezen, ik zie aan de randen al nieuwe huid ontstaan. Het plekje wordt dus al echt kleiner, maar het gaat me eigenlijk niet snel genoeg. Ik ben gewoon echt te ongeduldig hierin hoor. Ik heb namelijk in mijn achterhoofd dat. wanneer alles goed is, ik over twee weken weer zou mogen beginnen met Crossfit. Maar als dat stukje dan nog niet helemaal genezen is dan kan en wil ik nog niet starten. Ik wil geen risico lopen dat het litteken, door mijn ongeduld, op die plek lelijk gaat worden. Ik probeer in elk geval goed op mijn voeding te letten en vooral veel eiwitten te eten, extra vitamines en antioxidanten te slikken, misschien bevordert dit het proces.

Mijn Crossfit trainingen mis ik momenteel echt, ik mis de box, de barbells, de dumbells en mijn maatjes. Maar wat ik echt het meeste mis is dat ik niet tot het uiterste kan gaan, even alles los kan laten en vooral mijn hoofd kan leegmaken. Vorige week heb ik een heftige week gehad qua emoties om diverse redenen en dan besef ik dat ik mijn Crossfit trainingen gewoon nodig heb om te kunnen ontladen. Donderdagavond ben ik even naar de box geweest om bij mijn maatjes te kijken tijdens hun training. Zo fijn om daar te zijn en degene die er waren te zien en te spreken. Nog even volhouden en dan kan ik weer rustig mijn trainingen gaan opbouwen. Ik geloof dat ik ook deze keer conditioneel amper iets heb ingeleverd na de narcose en de ingreep.

Ik ben ondertussen ook alweer 2 weken aan het werk, ik ben gewoon gelijk weer op mijn normale dagen en uren aan het werk gegaan. Niks geen uren opbouwen of therapeutisch geneuzel, want dat was ook absoluut niet nodig geweest. Eigenlijk kon ik gelijk weer alle werkzaamheden zonder problemen uitvoeren, alleen het sjouwen met zware vaten met chemicaliën laat ik nog even aan mijn collega’s over.

De vorige keer schreef ik over het feit dat ik mijn buik toch echt te weinig aandacht geef momenteel, ik vond dat ik dat toch een beetje moest veranderen. En zo stond ik afgelopen weekend weer eens in mijn blootje voor de spiegel om mijn buik eens goed bekijken. Ik bedenk me niet en heel automatisch wil ik met beide handen mijn borsten omhoog houden, maar jee hé ik greep gewoon mis….. Ik moest wel even onwijs lachen om mezelf, want dit was best wel een beetje onnozel, want daar zitten ze helemaal niet meer. Het was ook echt de eerste keer dat me dat overkwam en het zal vast nog wel een keer gebeuren denk ik😊.

Dikke knuffel Karin