The Final Countdown

3 maart 2023
Het is best bizar hoeveel ik al heb weten te schrijven over mijn boobs zeg. Een ding is een feit en dat is dat het wel overduidelijk is hoe blij ik ben met de nieuwe versie van mijn borsten. Ontelbare keren heb ik dit namelijk benoemd in de bijna 27.000 woorden die ik over mijn boobs getypt heb, lang leve Word die dit gewoon onderin mijn scherm bijhoudt! Soms vind ik het jammer dat ik niet eerder ben begonnen met het beschrijven van mijn fysieke transformatie, maar toen wist ik nog niet dat het schrijven van je gedachten zo fijn kon zijn. Eigenlijk heb ik al mijn belevenissen rond mijn buikwandcorrectie gedeeld op mijn Instagram. Mijn hele verhaal hierover schreef ik achteraf, zo’n anderhalf jaar na mijn operatie en deze zijn hier op de website ook terug te vinden. Ik kan dus alles nog teruglezen en zien wanneer ik dat wil. Voor mij zijn mijn Instagram en mijn blog dan ook een soort van dagboek geworden over mijn ervaringen en belevenissen rond mijn buikwandcorrectie en borstlift. En het ging natuurlijk echt niet alleen over mijn operaties en hoe waanzinnig blij ik daarmee ben, maar ook over de diverse gevoelens die ik had in die periode. En natuurlijk is het meeste wat ik lees mooi, fijn en happy, maar ook de mindere momenten lees ik terug. Wat mijn gevoel ook was toen ik het beschreef, ik voel het wanneer ik het weer lees.

Ik wil me dus ook absoluut niet weer zo voelen als toen! Ik weiger dit dan ook! Ik denk na, vraag na, ik praat en chat veel met mijn vriend(inn)en en Maarten, ze zijn er voor me, ze laten me praten, ik mag boos zijn en huilen. Ze luisteren, geven adviezen en uiteindelijk ook de schop onder mijn kont die ik op dat moment nodig heb. Ik mag niet opgeven, ik mag trots zijn, ik moet positief blijven en gewoon doorgaan met de dingen waar ik mee bezig ben. Ik lees in die dagen mijn blog en ik weet wat ik moet doen om mijn negatieve gedachten kwijt te raken. Dit komt ook weer goed, ik weet dat ik dit kan, want ik heb het vaker gedaan……

Nog een week en dan is het zover, dan mag ik me melden in Velp voor mijn littekencorrectie onder mijn linkerborst en ooglidcorrectie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het dit keer ik echt wel een stukje spannender vind dan de andere keren dat ik plaats mocht nemen op de operatietafel van de plastisch chirurg. En waarom? Dat vraag ik me dus ook steeds af. Doe ik er goed aan om het litteken te corrigeren? Wordt het echt mooier? Zal de vorm van de borst echt nog mooier kunnen worden? Ga ik echt niks voelen van het snijden? Hoe ga ik eruitzien de eerste dagen, kan ik me in het openbaar vertonen of loop ik compleet voor gek? Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken en de antwoorden weet ik eigenlijk heel goed.

Afgelopen weekend had ik nog het idee dat ik de resterende twee weken als barre weken zou gaan beleven, maar tot nu toe valt het gelukkig mee. Ik kreeg nogmaals te horen dat ik me echt geen zorgen hoef te maken en ik kreeg duidelijkheid over de volgorde van de ingrepen. Eerst wordt mijn borst gedaan en daarna zijn mijn ogen aan de beurt, dit is wat ik ook heel graag wilde en kan dit dus ook loslaten. Tja ik kan het niet helpen, soms ben ik wel een beetje een control freak. Ik wil gewoon graag weten wat ik kan verwachten zodat ik me hier mentaal op kan voorbereiden. Hoe impulsief ik soms kan zijn, hoe graag ik alles voor mezelf op een rijtje heb… Dit zijn duidelijk mijn twee uitersten….

Dan wordt de tweede workout The Open 23.2 bekend gemaakt en ik raak compleet van slag. Er staan drie movements op het programma die mij niet helemaal lekker liggen en ik weet even niet hoe ik dit moet gaan aanpakken. Ik word gelijk strontchagrijnig, twijfel aan mijn kunnen en mijn eerste reactie is dan ook; ik doe niet meer mee. Onzin natuurlijk, want ik wil gewoon meedoen. Na een gesprekje met een van de coaches, waarin ik wat tips van haar krijg zie ik de workout toch wel zitten en ik ga ervoor. Ik ga het gewoon doen en ik zie wel wat mijn resultaat uiteindelijk wordt. Ik doe gewoon mijn best, meer kan ik niet doen. Hoe anders loop ik op de dag van The Open 23.2 de box in dan de week ervoor, ik ben zo relaxed, ongelooflijk gewoon. En ik knal, ik geniet op en top en ik ben tevreden met het resultaat dat ik in die workout heb gehaald.

Morgen is de laatste workout van de qualifier, The Open 23.3 en ook deze vind ik echt ontzettend tof! Het is een echte workout voor mij. Ik wil morgen het beste uit mezelf proberen te halen, ik zal knalhard moeten werken om het doel te halen wat ik in gedachten heb. Ik heb de lat voor deze workout best hoog gelegd voor mezelf, maar wat ik wil zou haalbaar moeten kunnen zijn voor me. Morgen ga ik dan ook gewoon mijn stinkende best doen en nog een keer lekker knallen!

Nog 1 week, nog 7 dagen, nog 3 dagen werken, nog 1 keer The Open, een paar keer workouts en dan rij ik voor de 20^ste keer naar Velp, dan neem ik voor de 5^e keer plaats op de operatietafel van Wiebren van den Berg voor mijn littekencorrectie en ooglidcorrectie. Ik heb alle vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen en dat het resultaat wederom fantastisch gaat worden. Kom maar op, ik heb er zin in!

It’s almost time for the Magic!
The final Countdown is on!

Liefs Karin!

Ps via mijn Instagram stories kan je as vrijdag 10 maart volgen hoe mijn dag verloopt in de kliniek.