Ga ik bloggen of niet?
Een tijd geleden kwam ik erachter dat ik schrijven fijn en leuk vind om te doen. Eigenlijk was dit voor mij niet eens zo'n hele grote verrassing, want als kind schreef ik al dagboeken vol met mijn belevenissen en gevoelens. In deze tijd schrijf ik niet meer in mijn dagboek, maar typ ik geregeld hele teksten op mijn telefoon of laptop. De app met notities op mijn telefoon puilt onderhand dan ook uit met mijn "getikte" gedachten. Wanneer ik deze kwijt zou raken dan heb ik serieus een probleem, want heel mijn ziel en zaligheid heb ik daar zo'n beetje opgeschreven. De onderwerpen waar ik over schrijf zijn enorm uiteenlopend en op de gekste momenten bedenk ik weer iets om te typen. Soms besluit ik een tekst online te delen en soms is het beter om een tekst voor mezelf te houden. Schrijven heelt en lucht voor mij af en toe gewoon enorm op.
Vooral het schrijven en het delen van mijn BELLY en BOOB blogs vond ik geweldig leuk om te doen, ik heb deze beide journeys als waanzinnig tof ervaren en zelf vind ik het af en toe heerlijk om alles nog een keer terug te kunnen lezen hier op mijn site. Wanneer ik deze blogs lees beleef ik alles weer een beetje opnieuw qua gevoelens. Toen ik het verhaal van mijn buikwandcorrectie begon te schrijven in april 2021 deed ik dit in eerste instantie puur en alleen voor mezelf. Ik had corona gehad en had daarna heel veel last van concentratieproblemen en ik begon van alles te vergeten. Wat ik meegemaakt heb voor, tijdens en na mijn operatie was iets wat ik absoluut niet wilde vergeten en ik besloot het daarom maar gewoon om op te gaan schrijven.
Dat ik met met mijn verhalen anderen zou bereiken, motiveren en inspireren was iets wat ik nooit had verwacht, maar wat ik natuurlijk supertof vind. Nu zijn deze trajecten voor mij klaar en ik heb alles wel zo'n beetje geschreven over mijn beide operaties, het herstel en mijn (mentale) transformatie wat ik erover kwijt wilde. Mijn verhaal en hoe het verder met mij gaat blijf ik gewoon delen, want het is een feit dat de strijd met de kilo's en mijn keuze voor plastische chirurgie een heel groot en belangrijk onderdeel van mijn leven zijn.
En waar kan ik dan verder over schrijven, wat kan interessant zijn voor anderen om te lezen en zitten mensen eigenlijk wel op mijn ervaringen en verhalen te wachten? Deze vragen stelde ik mezelf de laatste tijd geregeld af. Ik ben een open persoonlijkheid en wat ik schrijf zijn mijn pure gevoelens en gedachten. Ik kopieer geen teksten en feiten van Google, mijn teksten komen rechtstreeks uit mijn hart. Hierdoor stel ik me dus ook best wel kwetsbaar op naar de buitenwereld, dut deed ik ook tijdens het schrijven van mijn Belly en Boob Blogs. Was dit erg? Nee. Wil ik dit dan nu zo blijven doen?
Ik had het hier een tijdje geleden over met een van mijn vriendinnen, zij kent me goed. Zij zei tegen mij; Karin, blijf lekker schrijven, het voelt gued voor jou. Je teksten lezen lekker, ze hebben mij elke keer direct te pakken, want jij schrijft gewoon zoals je bent. Je schrijft open, gevoelig en er zit altijd een beetje zelfspot in om het luchtig te houden. Een mooier compliment kon ik eigenlijk niet krijgen.
En ik denk dat ik zeker nog wel het een en andere te vertellen heb, verhalen waar een ander zich misschien ook in herkent, er wat aan heeft en/of er wat mee kan. Dus ja ik ga hier blijven schrijven wanneer ik daar de behoefte aan heb. Zo blijven ook mijn BELLY en BOOB blog bestaan voor een ieder die het wil lezen. Hier mag ik namelijk alles beschrijven en benoemen zoals ik dat wil, word ik niet op mijn vingers getikt wat betreft mijn woordkeuze en word ik niet beperkt in de lengte van de boodschap die ik wil brengen zoals dat op de diverse social media gebeurt.
Dusss stay tuned!
Lieve groet Karin
Reactie plaatsen
Reacties